 |
| အစိုးရအေပၚ ယုံၾကည္မႈရွိမွ လူေတြ အခြန္ေပးခ်င္လာမည္ (သ႐ုပ္ေဖာ္ – http://blogs.lawrence.edu) |
ျပည္ေထာင္စု အခြန္ဥပေဒအရ ၂၀၁၅ ဇြန္လ ၁ ရက္မွစတင္ၿပီး ကုန္သြယ္လုပ္ငန္းခြန္ ၅ ရာခိုင္ႏွဳန္းကို ျပည္ေထာင္စုအစိုးရကိုယ္စား ဖုန္းေအာ္ပေရတာမ်ားက သံုးစြဲသူမ်ားထံမွ ေကာက္ခံၿပီး အစိုးရသို႔ ေပးသြင္းသြားမည္ျဖစ္ပါသည္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ဖုန္းေအာ္ပေရတာမ်ားျဖစ္တဲ့ တယ္လီေနာ၊ အူရီဒူး၊ အမ္ပီတီတို႔က ဖုန္းသံုးစြဲသူ ျပည္သူေတြထံ မက္ေဆ့ခ်္ေတြ ပို႔ခဲ့ပါတယ္။ ေငြျဖည့္သူေတြအေနနဲ႔ ေငြျဖည့္တိုင္း က်ပ္ ၁၀၀၀ တန္ကို က်ပ္ ၄၀၊ က်ပ္ ၃၀၀၀ ကို ၁၄၃ က်ပ္၊ က်ပ္ ၅၀၀၀ ကို ၂၃၀ က်ပ္၊ က်ပ္ ၁၀၀၀၀ ကို ၄၇၆ က်ပ္ ကုန္သြယ္လုပ္ငန္းခြန္ ေပးေဆာင္ဖို႔ အေၾကာင္းၾကားတာျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အခြန္ေကာက္မယ္လို႔ စီစဥ္လိုက္တိုင္း ျပည္သူေတြအၾကား ေ၀ဖန္သံေတြ၊ မွတ္ခ်က္ေပးသံေတြ၊ ကန္႔ကြက္သံေတြ အၿမဲၾကားရေလ့ရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ လကုန္ပိုင္းတုန္းကလည္း အျခားတိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္မွာ မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ယာဥ္ေတြ မႏၱေလးၿမိဳ႕၀င္ရင္ ၿမိဳ႕၀င္ေၾကးအခြန္အခ ေကာက္ခံဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကရာမွာလည္း အမ်ားျပည္သူက
၀ိုင္း၀န္းကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကလို႔ တလဆိုင္ငံ့ခဲ့ရၿပီး သက္ဆိုင္ရာဌာနေတြက ရွင္းလင္းမွဳေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ရပါေသးတယ္။
အမွန္တကယ္ေတာ့ နိုင္င့ံဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ အခြန္အခေတြကို နိုင္ငံေတာ္ကေန ျပည္သူေတြထံက ေကာက္ခံရပါတယ္။ ျပည္သူေတြထံက အခြန္အခေတြနဲ႔ နိုင္ငံ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ျပန္လည္အသံုးျပဳျခင္းအားျဖင့္ လိုအပ္တဲ့ အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြျဖစ္တဲ့ လမ္း၊ တံတား၊ ေစ်း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆးရံု စတာေတြကို
အသစ္ေဆာက္လုပ္တာ ျပဳျပင္မြန္းမံတာေတြကို အဆင့္မီမီ ျဖစ္လာေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကမၻာ႔စီးပြားေရး အင္အားႀကီး နံပါတ္တစ္နိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံလိုမ်ဳိးမွာ စတိုးဆိုင္ေတြက ၀ယ္ယူရတဲ့ ပစၥည္းပစၥယ အားလံုးနီးပါးကို အခြန္ေပးေဆာင္ရၿပီး ေရသန္႔ဗူးလိုဟာမ်ဳိးေတာင္ ၀ယ္ယူသံုးစြဲသူက အခြန္ေဆာင္ရပါတယ္။ ျပည္နယ္တခုနဲ႔ တခု အခြန္ေကာက္ခံတဲ့ ပမာဏကေတာ့ ကြဲျပားျခားနားမွဳေတြရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
တူညီတာ တခုရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြအျပင္ လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့ အျခားႏိုင္ငံသားေတြဟာ ေပးေဆာင္ရတဲ့အခြန္ကို ၾကည္ျဖဴစြာ
ေပးေဆာင္ၾကတာပါပဲ။
ဘာေၾကာင့္ ၾကည္ျဖဴစြာ ေပးေဆာင္ေနသလဲလို႔ ေမးျမန္းၾကည့္တဲ့အခါ ဒီအခြန္အခေတြနဲ႔ အေမရိကန္ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုအပ္တဲ့အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြ၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မွဳေတြ၊ ပညာေရးလုပ္ငန္ေတြ၊ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ပံ့မႈလုပ္ငန္းေတြအျပင္ လူမႈေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကိစၥေတြမွာပါ အေမရိကန္အစိုးရက တိတိက်က်မွန္မွန္ကန္ကန္
ျပန္လည္အသံုးျပဳေပးေနလို႔ပါတဲ့။
ဆိုလိုတာက အခြန္ထမ္းျပည္သူက အခြန္ေကာက္ အစိုးရ၊ အခြန္ေကာက္ ၀န္ထမ္း၊ အခြန္ေကာက္ စနစ္ေတြ အေပၚမွာ ယံုၾကည္မွဳ အျပည့္အ၀ရွိေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခြန္ထမ္း ျပည္သူနဲ႔ အခြန္ေကာက္ အစိုးရအၾကား ယံုၾကည္မွဳ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာမွဳ၊ မွန္ကန္စြာျပန္လည္အသံုးျပဳေပးမွဳေတြဟာ ႏိုင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို ဦးတည္ေစပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အခြန္ေကာက္ခံမွဳနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး အစိုးရနဲ႔ အခြန္ေကက္ခံတဲ့ ဌာနဆိုင္ရာေတြကို ျပည္သူေတြက ယံုၾကည္မွဳ နည္းပါးေနပါတယ္။ သုမနေက်ာျပင္မွာ ဒဏ္ရာေတြ ဗလပြနဲ႔ ဆိုသလိုပါပဲ ျပည္သူေတြ မယံုၾကည္ေလာက္ေအာင္လည္း အခြန္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ရင္ဖြင့္စရာ မေက်မပ္စရာေတြ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ရွိေနခဲ့ၾကပါတယ္။
စစ္အစိုးရလက္ထက္ေတြတုန္းက အုပ္ခ်ဳပ္သူ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာတည္ေသာအမိန္႔မ်ဳိးစံုေတြ ထုတ္ျပန္ၿပီး ျပည္သူေတြကို ၀န္ပိေစတဲ့ အခြန္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေကာက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ အခြန္အမ်ဳိးမ်ဳိးေကာက္ခံေပမယ့္ ျပည္သူေတြထံက တစ္ႏွစ္အတြင္း အခြန္ဘယ္ေလာက္ေကာက္ခံရရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အစိုးရအေနနဲ႔ ဘယ္ေနရာေတြမွာ ဘယ္လို စည္းစနစ္က်နစြာ အသံုးျပဳပါမယ္လို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အစီရင္ခံ ထုတ္ျပန္ေၾကညာတာမ်ဳိးမရွိခဲ့ပါဘူး။ သံုးစြဲၿပီးပါကလည္း ဘယ္မွာသုံးတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ကုန္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္လိုတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ပိုတယ္ဆိုတာ ထုတ္ျပန္ေပးဖို႔ဆိုတာကေတာ့ အေ၀းႀကီးပါပဲ။ ျပည္သူထံက ေကာက္ခံရတဲ့ေငြကို ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ေငြလို သေဘာထားၿပီး သံုးခ်င္သလိုသံုး၊ ျဖဳန္းခ်င္သလိုျဖဳန္းခဲ့ၾကပါတယ္။
မိုဘိုင္းဖုန္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး စစ္အစိုးရလက္ထက္ ေကာက္ခံခဲ့တဲ့ သာဓကတခု ေျပာပါရေစ။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြ႕ံၿဖိဳးေရးေကာင္စီ
လက္ထက္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္သြယ္ေရးဌာနကေန မိုဘိုင္းဖုန္း သံုးစြဲခြင့္ရဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူတဲ့အခ်ိန္ပါ။ မိုဘိုင္းဖုန္းသံုးစြဲခြင့္ရရွိသူဟာ တရား၀င္သြင္းေငြ အျပင္ တယကေၾကး(တိုင္းေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြ႕ံၿဖိဳးေရးေကာင္စီ ရန္ပံုေငြ) ဆိုၿပီး ဘဏ္ခ်လန္နဲ႔ ဖုန္းတလံုးကို က်ပ္တသိန္းစီ ေပးသြင္းခဲ့ၾကရပါတယ္။ အဲ့ဒီေခတ္ကာလကကို
မိုဘိုင္းဖုန္း အသံုးျပဳခြင့္ရသူ ဦးေရ သိန္းခ်ီရွိခဲ့ပါတယ္။ တလုံးကို က်ပ္တသိန္းနဲ႔ အလံုးေရသိန္းခ်ီဆို က်ပ္သိန္းေပါင္း သိန္းခ်ီၿပီး ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာက္ခံခဲ့တဲ့ တယကေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေကာက္ခံရခဲ့တယ္၊ ဘယ္လိုသံုးစြဲခဲ့တယ္ဆိုတာ ျပည္သူကို အစီရင္ခံတာမ်ဳိး လံုး၀မရွိခဲ့ပါဘူး။
အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြဟာ အခြန္ေကာက္ခံတဲ့ အစိုးရကို မယံုၾကည္သလို အခြန္ေကာက္ခံဖို႔ တာ၀န္ရွိသူေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြကိုလည္း မယံုၾကည္ၾကပါဘူး။ စစ္အစိုးရလက္ထက္က ေကာက္ခံရတဲ့ အခြန္ေငြေတြအကုန္ အစိုးရဆီေရာက္မေရာက္ အေသခ်ာ မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ အခြန္ေကာက္ခံဖို႔ တာ၀န္ရွိသူေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြဟာ တိုက္နဲ႔ ကားနဲ႔ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ အခ်ဳိ႕၀န္ထမ္းေတြဆိုရင္ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ အခြန္ေပးေဆာင္ဖို႔ လာေရာက္တဲ့ အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြကို တရား၀င္ အခြန္မေဆာင္ဖို႔၊ အခြန္ေရွာင္ႏိုင္ဖို႔၊ ညွိႏွိဳင္းအခြန္ေဆာင္ဖို႔
အားေပးခဲ့တာေတြေတာင္ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္သူေတြအေနနဲ႔ အခြန္မွန္မွန္ေဆာင္ဖို႔ မလြယ္ကူေသးတာ အထက္ပါ အေၾကာင္းအရင္းေတြက အဓိကက်ေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ ျပည္သူေတြထံက ထိုက္သင့္တဲ့ အခြန္ရခ်င္ရင္၊ ျပည္သူေတြကို ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ အခြန္ေဆာင္ေစခ်င္ရင္၊ ျပည္သူေတြထံက အခြန္ေကာက္ခံမွဳစနစ္၊ အခြန္သံုးစြဲမွဳ၊ အခြန္ေကာက္ခံတဲ့၀န္ထမ္းေတြကို ယံုၾကည္မွဳရွိေအာင္ ဦးစြာ ေျပာင္းလဲတည္ေဆာက္ဖို႔ လိုပါတယ္။
ႏိုင္ငံ အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြျဖစ္တဲ့ လမ္းေတြ၊ တံတားေတြ၊ ေဆးရံုေဆးခန္းေတြ၊ စာသင္ေက်ာင္းေတြ စတဲ့ တည္ေဆာက္ေရးေတြအတြက္ အခြန္အခေကာက္ခံမွဳက
အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္က သိရွိသလို ျပည္သူေတြကလည္း သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယံုၾကည္မွဳ မရွိပဲနဲ႔ေတာ့ ျပည္သူက အခြန္အခေတြကို ၾကည္ျဖဴစြာ
ေပးေဆာင္လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔လို႔သာ။
(ေမာင္ဉာဏသည္ မႏၲေလးအေျခစိုက္ သတင္းစာဆရာတဦးျဖစ္သည္)
0 comments:
Post a Comment